به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس بیژن زنگنه در مراسم نخستین دوره جایزه «سرآمدی و بهبود مستمر صنعت نفت» گفت: زمانی گمان میکردم علت اصلی اینکه جوامع پیشرفته در مساله کسب
و کار به ارتقای تکنولوژی میپردازند، چیست. نیمه دوم سال 84 در دانشگاه بودم و این بحث مطرح بود که چرا ارتباط بین صنعت و دانشگاه ضعیف است. دلایل مختلفی برای این مشکل مطرح شد. برای من هم این سوال مطرح بود که چرا پژوهش و خلق فناوری و همچنین توسعه فناوری در ایران صورت نمیگیرد،اما در کشورهای دیگر صورت میگیرد. آیا ژن فرق دارد یا این موضوع در کشورهای دیگر دستوری است؟ به این موضوع خیلی فکر کردم و همچنین دنبال این سوال بودم که موتور محرک توسعه کسب و کار در کشورهای پیشرفته چیست. برای این سوالها فقط به یک جواب رسیدم و آن مساله رقابت بود.زنگنه با تاکید بر اینکه موضوع رقابت بسیار جدی است، اظهار کرد: 10 سال گذشته مارک تلفن همراه همه افراد نوکیا بود اما در حال حاضر مارک تلفن همراه کمتر کسی نوکیا است، زیرا نوکیا در جریان رقابت حذف شده است.
وی به سخنان یک ژاپنی اشاره کرد و گفت: یک فرد ژاپنی زمانی به یکی از همکاران من گفته بود که همه توقع دارند کشور ژاپن هر سال کیفیت محصولات خود را افزایش دهد و قیمت محصولات را کاهش دهد، اما ایران چه کاری در نفت میکند.
وزیر نفت با بیان اینکه رقابت اتفاق نمیافتد مگر اینکه تکنولوژی ارتقاء یابد، افزود: رقابت و توسعه تکنولوژی یک امر انتخابی نیست. بلکه تلاش برای حیات و ممات است. من همواره از شرکتهای بینالمللی نفت سوال میکردم که قیمت نفت چه میشود. یکی از آنها به من پاسخ داد ما از قیمت نفت گذشتیم و فقط برای کاهش هزینهها تلاش میکنیم.
وی در ادامه با اشاره به روابط بین دولت با شرکت گاز و شرکت نفت گفت: جایی که جنبه انحصاری وجود داشته باشد، ارزیابی بسیار سخت است. در حال حاضر وضع روابط شرکت گاز و شرکت نفت با دولت بسیار مغشوش است و مغشوشتر از این نمیشود. در همین راستا 20 روز پیش دستور دادم که راهکارهای مجدد تعامل بین دولت و شرکت نفت و شرکت گاز تدوین شود.
وزیر نفت با تاکید بر اینکه شرکت با اداره کل فرق دارد، گفت: در مورد سرآمدی و بهبود مستمر 12 سال پیش برنامهای نوشتم و به مجلس دادم. 4 سال پیش هم این موضوع را تکرار کردم. بهبود مستمر یک اصل است. ما در جایزه سرآمدی به دنبال کار نمایشی نیستیم و هدف ثمربخشی است.
زنگنه ادامه داد: ارزیابها باید از بیرون و مستقل باشند و در عین حفظ چارچوبها باید با جامعه جهانی پیوند داشته باشیم.
انتهای پیام/م